Dursey Cable Car

Twee vaarzen, 4 schapen of 6 mensen, dat is de capaciteit die de Kabelbaan kan vervoeren. Zwevend boven de Dursey Sound, slechts 25 m boven de zee, verbindt deze kabelbaan het uiterst westelijk puntje van het Beara schiereiland met het magische Dursey eiland.

Wij en 4 medetoeristen keken onze ogen uit in deze kleine charmante cabine terwijl we de oversteek maakten over een nu erg rustige zee. Als je geluk hebt kun je dolfijnen zien. Als je dat geluk niet hebt en het is bovendien slecht weer, kolkt het wervelende water onder de cabine wat de overtocht nog spectaculairder maakt!
Het schietgebedje wat je dan wilt prevelen hangt met 5 punaises op in de cabine 😉

Zodra de kabelbaan start duikt de cabine als het ware naar beneden over de rotsen om dan langzaam af te stevenen op Dursey eiland.

Een eiland apart

Eenmaal aangekomen op Dursey overvalt je een desolaat gevoel. Er groeien geen bomen op het eiland, er loopt slechts een smalle weg langs de westkant van het eiland naar het uiterste einde waar je verrast wordt op een spectaculair romantisch uitzicht op 3 rotsen ’the Bull, the Cow and the Calf’. In de verte zie je Skellig Eilanden. Noordelijk kijk je op het Iveragh schiereiland en zuidelijk op Sheapshead.

Wij volgen het pad dat deel uitmaakt van de Beara Way en lopen tot aan het eerste dorp.
Het eiland heeft 3 dorpen, nou ja, eerder gehuchten. De dorpen zijn op een paar bewoners na, zo goed als verlaten, de  stenen huizen verworden tot ruïnes en slechts een paar huizen zijn opgeknapt voor verhuur aan toeristen.
Op het eiland is er geen pub, geen winkel, geen restaurant. Onvoorstelbaar dat het eiland ooit een bloeiende gemeenschap had, een school, een postkantoor, winkeltje. De bevoorrading gebeurde vroeger  met bootjes over de ruwe Atlantische Oceaan en sinds 1969, via de kabelbaan. Een paar keer per jaar brengt de veerboot uit Castletownbere spullen en auto’s naar het eiland. Nu is het  er stil, het enige geluid is het geluid van de golven tegen de klifrotsen en gezang van vogels. Dursey is een prima eiland om vogels te spotten.

Het is een mooie wandeling, schapen blijven ongestoord grazen, in de verte zien we de ruïne van een vuurtoren, gebouwd in het Napoleonitische tijdperk.
We lopen door het eerste dorp terug richting de landingsplaats van de kabelbaan.  Johnny, een buurman van ons, rijdt tijdens de zomermaanden met het schoolbusje de toeristen rond het 6,5 km lange eiland. We hadden afgesproken dat we een ritje wilden meemaken met het busje.

Vlak voor de landingsbaan van de kabelbaan ligt pal langs de afgrond een ruïne van een kloosterkerk, en een kerkhof en een kasteel dat in 1602 door de Engelsen werd verwoest.

Met het busje naar het uiterste puntje van het eiland

Johnny had ons al zien lopen op het kerkhof. We mochten voorin in de schoolbus zitten. De wel erg smalle weg loopt vrij dicht langs de afgrond maar we hadden vertrouwen in de rijkunsten van Johnny. Onderweg vertelde hij over de geschiedenis van het eiland. Over de donkere 17de eeuw toen de Engelsen het kasteel verwoestten en inwoners over de kliffen de zee in joegen. Over de vuurtoren en over de heide die straks het eiland paars kleurt. Over het aantal koeien en schapen die op het eiland zijn. Over welke families er ooit woonden in die en dat huis. Over het schooltje en de vele kinderen die er op het eiland waren. Over het harde leven van de Eilanders.

Onderweg konden we een paar keer uitstappen om de vuurtoren en de vergezichten te bewonderen.

Teruggekomen bij de kabelbaan waren de meeste toeristen weer van het eiland af. We dronken nog een kopje koffie bij de enige en eenvoudige ‘foodtruck’. De kabelbaan bracht ons weer naar het vasteland. Tijdens het toeristisch seizoen gaat de cabine tot 19.30 uur  heen en weer. Als de toeristen weer aan het werk zijn en de schoolbus weer kinderen vervoert gaat de kabelbaan slechts  tot 17.30 wordt ze door de Eilanders zelf bediend.

Het was een mooie dag, de zon scheen en Dursey zag er idyllisch uit. Maar ik bewonder de generaties mensen die met hard werken hun brood moesten verdienen op het eiland. Bij hevige storm geen boten of kabelbaan… en in de Dursey Sound kan het goed tekeer gaan, daar ontmoeten eb en vloed elkaar….